کابل مخابراتی و کواکسیال

کابل کواکسیال (Coaxial Cable) یا کابل هم‌محور کابلی است دارای یک رسانای داخلی که توسط یک عایق منعطف محصور شده‌ و روی این لایه منعطف نیز توسط یک رسانای نازک برای انعطاف کابل، به هم بافته شده‌ است. همه این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی می‌شوند. این کابل‌ها دارای امپدانس مخصوص به خود هستند. برای مثال کابل ۵۰ اهمی یا ۷۵ اهمی. کابل مورد استفاده در آنتن ماهواره‌های خانگی و تلویزیون‌ها همگی از نوع کواکسیال ۷۵ اهمی هستند. میزان امپدانس و برخی اصطلاحات دیگر معمولا بر روی بدنه این قطعات نوشته می‌شود.

یکی از مشخصات بارز کابل کواکسیال این است که در حالت گیرندگی هیچ نویزی نمی‌تواند در طول خط انتقال وارد آن شود و در حالت فرستندگی هیچ تشعشع و تابشی در طول کابل دیده نمی‌شود. یعنی موج انتقالی کاملا محافظت می‌شود. کابل کواکسیال یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین محورهای انتقال داده در پروژه‌های شبکه مخابراتی و محیط‌های دیگر است و از سال ۱۹۳۶ مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کابل‌ها در حال حاضر در شبکه‌های داخلی آنتن مرکزی یا سیستم‌های دوربین مداربسته آنالوگ به کار برده می‌شود. این کابل از دو سیم تشکیل شده است. یک سیم مغز مفتولی و یک لایه مسی که اطراف آن تشکیل شده است که البته این دو سیم توسط ماده پلاستیکی از هم جدا شده‌اند.